İman, sadece bir kez kazanılıp bırakılacak bir emanet değildir. Kalp değişkendir, kaymaya meyillidir. Bu yüzden Allah Rasûlü -sallallahu aleyhi ve sellem-, kendisi bile her daim istikamet üzere kalabilmek için dua ederdi.
Hazret-i Enes -radıyallahu anh- şöyle anlatır:
“Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- şu duayı çok sık yapardı:
‘Yâ mukallibel kulûb! Sebbit kalbî alâ dînik!’
(Ey kalpleri evirip çeviren Allah’ım! Kalbimi dinin üzere sabit kıl!)”
Bunun üzerine Hz. Enes merakla sordu:
“–Ey Allah’ın Rasûlü! Biz sana ve getirdiklerine inanmışken, hâlâ bu duayı mı ediyorsun?”
Efendimiz -sallallahu aleyhi ve sellem- şöyle buyurdu:
“–Evet. Çünkü kalpler, Rahmân’ın iki parmağı arasındadır. O, dilediği gibi çevirir.” (Tirmizî, Kader 7/2140)
Bu söz, insan kalbinin ilâhî kudret altındaki kırılgan hâlini, imanda istikamet üzere kalmanın ne kadar büyük bir lütuf olduğunu gösterir.
Peygamberimizin -aleyhisselâm- bu duayı sıkça etmesi, bize de kalbimizin istikametini korumak için dua etmenin ne kadar önemli olduğunu hatırlatıyor. Çünkü iman etmek bir lütuf, o imanı korumak ise ayrı bir rahmettir. Ve o rahmet, yalnızca Rahmân’ın elindedir.
