Mümine eziyet etmenin küfür olduğu” yönünde sahih bir hadis bulunmamaktadır. Bu rivayet Süyûtî’nin el-Câmiu’s-sağîr’inde farklı bir lafızla geçer:
“Müslümanın mümin kardeşini öldürmesi küfürdür, ona sövmesi ise fasıklıktır.”
(Süyûtî, el-Câmiu’s-sağîr, h. no: 6091; ayrıca bk. Buhârî, İman 36; Müslim, İman 116)
Hadis-i şerif iki şekilde anlaşılmıştır:
Eğer bir Müslüman kardeşini öldürmeyi helal sayarsa, bu onu dinden çıkarır, kâfir yapar. Çünkü Allah’ın haram kıldığını helal kabul etmiş olur.
Eğer helal kabul etmeyip öfke, kin veya ihtirasla öldürürse, bu çok büyük bir günah ve nankörlüktür; fakat kişiyi dinden çıkarmaz.
Burada “küfür” kelimesi, çoğu âlim tarafından nankörlük ve büyük günah anlamında kullanılmıştır. Yani Müslümanın canına kastetmek veya ona hakaret etmek, iman kardeşliğine karşı işlenmiş büyük bir ihanet ve isyan olarak nitelendirilmiştir.
Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’in kullandığı bu güçlü ifade, aslında müminleri caydırmak ve toplumsal düzeni korumak için etkili bir uyarı niteliğindedir. Bir Müslümana sövmek bile fasıklık (büyük terbiyesizlik) iken, onu öldürmenin günahının ne kadar ağır olduğu bu şekilde daha net anlaşılmaktadır.
Sonuç olarak, “Mümine eziyet etmek küfürdür” şeklinde sahih bir hadis yoktur. Ancak mevcut rivayetler, müminin hakkına tecavüz etmenin Allah katında çok büyük bir günah olduğunu ortaya koymaktadır.
