Evlilik, sadece iki insanın hayatını birleştirmesi değil; aynı zamanda iki cihan saadetine açılan bir kapıdır. Ailede huzurun temelinde takvâ, sabır ve karşılıklı fedakârlık bulunur. Hanım ve beyler üzerlerine düşen vazifeleri yerine getirdiklerinde, yuvalar cennet bahçelerine dönüşür.
Hanımlar için en önemli görev, Allah’a kulluk ve takvâya riayet etmektir. Sâliha bir eş; kocasını memnun eden, ailesine huzur saçan, sabırlı ve kanaatkâr olandır. Peygamber Efendimiz’in müjdelediği üzere, kocası kendisinden razı olarak vefat eden kadın cennete girecektir.
Beylere düşen en büyük vazife ise helal kazançla ailesinin maişetini sağlamak, eşine ve çocuklarına sevgi, şefkat ve merhamet göstermektir. Erkek, kazancında harama dikkat etmeli; hanımının ve çocuklarının gönlünü incitmemelidir.
Ashab-ı kiramdan gelen örnekler, sabır ve teslimiyetin aile saadetindeki önemini açıkça göstermektedir. Nitekim Ümmü Süleym’in, çocuğunu kaybetmesine rağmen kocasına sabır ve metanet telkin etmesi, bu konuda eşsiz bir misaldir.
Aile hayatında sabır ve tahammül en önemli unsurlardandır. Zorluklar, geçimsizlikler ve sıkıntılar; şikâyet yerine hoşgörü, sevgi ve güzel ahlakla aşılmalıdır. Çünkü hayatın tuzu biberi olan bu imtihanlar, sabırla aşıldığında aile bağlarını daha da güçlendirir.
Sonuç olarak; evlilikte huzurun yolu, eşlerin birbirinin kıymetini bilmesi, değer vermesi ve sorumluluklarını yerine getirmesinden geçmektedir. Böyle bir aile yuvası, hem dünyada mutluluk kaynağı olur hem de âhirette ebedî saadeti kazandırır.
