HZ. İSA’NIN (A.S.) BEŞİKTE KONUŞMASI
Hazret-i Meryem, kavminin iftira ve şaşkın bakışları altında bebeğini kucağında getirdiğinde, tek bir söz söylemedi. Sadece işaret etti:
“…Meryem çocuğu işaret etti. 'Beşikteki bir çocukla nasıl konuşuruz?' dediler.”
(Meryem, 29)
Onlar sustu… Ve cevap beşikteki bebekten geldi.
O bebek, mucizevî şekilde dile geldi ve şöyle buyurdu:
“Ben Allah’ın kuluyum. O bana Kitab’ı verdi ve beni peygamber yaptı.
Nerede olursam olayım, O beni mübarek kıldı. Yaşadığım sürece bana namazı, zekâtı emretti.
Anama iyi davranmamı emretti; beni zorba ve isyankâr kılmadı.”
“Doğduğum gün, öleceğim gün ve diriltileceğim gün esenlik benimle olacaktır.”
(Meryem, 30–33)
Mucizevi Bir Konuşma
Bu sözler, İsa Aleyhisselâm’ın daha bebekken Allah’ın izniyle konuştuğu mucizevi beyanıdır.
Hem kendi peygamberliğini ilan etmiş, hem de annesi Meryem’in iffeti ve masumiyetine şahitlik etmiştir.
Bu olay, yalnızca bir bebek mucizesi değil; Allah’ın dilediği an, dilediğini konuşturduğunun ayetlerle belgelenmiş ifadesidir.
Verilen Mesajlar Ne Kadar Derin?
Hz. İsa’nın beşikte dile geldiğinde söylediği cümleler, yalnızca bir mucize değil; aynı zamanda ümmete derin mesajlar taşır:
-
“Ben Allah’ın kuluyum” diyerek tevhit akidesini daha doğarken ilan etti.
-
“Beni peygamber yaptı” ifadesiyle misyonunu açıkladı.
-
Namaz ve zekât, Allah’ın ona emrettiği kulluk görevleridir.
-
Annesine saygı, onun doğrudan dile getirdiği özel bir emirdir.
-
Zorbalıktan uzak bir kişilik, peygamber ahlakının temelidir.
-
Esenlik dileği, hem doğumunda hem ölümünde hem de yeniden dirilişinde Allah’ın rahmetine mazhar bir kul olduğunun ifadesidir.
💡Bu Olay Ne Öğretir?
Bu olay, bize şunu gösteriyor:
Allah isterse bebek de konuşur, dağ da secde eder, deniz de yol olur.
Ve bir peygamber daha bebekken bile insanları tevhîde çağırır, kulluğun şuurunu taşır.