Bir müşrik, İslâm’a davet edilen Peygamber Efendimiz’den (sav.) mucize talep etmişti. Onun bu isteğine cevap olarak, Efendimiz işaret etti; oradaki ağaç, köklerinden toprağı yararak ilerledi ve Peygamberimizin huzuruna kadar ulaştı.
Duruşu, bir varlıkta bulunması zor olan irade ve bilinçle ağaç, “es-Selâmu aleyke yâ Rasûlâllah!” diyerek selamını iletti. Ardından yine aynı mucizevi şekilde, köklerini sürerek tekrar kendi yerine döndü.
Bu eşsiz olay, Peygamberimizin Rabbinden aldığı ilahi destekle gerçekleşmiş; müşriklerin kalplerindeki şüpheleri dağıtarak İslâm’ın hakikatini derinleştirmiştir. Allah’ın kudreti, yaratılmışların en sessiz görüneninde bile göz kamaştırıcı bir kudret ve hayat taşıdığını gösterdi.
Heysemî’nin kayıtlarında yer alan bu mucize, İslâm tarihinin sayılı ve güçlü delillerinden biri olarak hafızalara kazınmıştır. Böylece Peygamberimiz, iman edenlere güç verirken, kuşkuyla yaklaşanlara ise sarsılmaz bir delil sunmuştur.
Bu kıssa, Allah’ın kudretine ve Peygamberimizin yüce makamına gönül vermek isteyen her mümin için tarifsiz bir ilham kaynağıdır. Çünkü orada sadece bir ağaç değil, göklerin ve yerin Rabbi’nin kudreti ve rahmeti görünür olmuştur.
