CENNETE VE CEHENNEME SADECE BİR KİŞİ GİRECEK DESENİZ NE DERSİNİZ?
Mutarraf b. Abdullah’tan rivâyet olunduğuna göre, Hz. Ebûbekir radıyallâhu anh şöyle buyururdu:
“Semâdan bir münâdî çıkıp: ‘Cennete ancak bir kişi girecek’ diye seslense, o kimse ben olayım, diye umarım.
Yine bir münâdî çıkıp: ‘Cehenneme sadece bir kişi girecek’ diye nidâ edecek olsa, onun ben olmasından endişe ederim.”
Bu ne müthiş bir korku ve ne muazzam bir ümittir!”
Bu söz, Hz. Ebû Bekir’in (r.a.) ne kadar yüksek bir takvâ şuuru, ne kadar derin bir Allah korkusu ve aynı zamanda ne yüce bir rahmet ümidi taşıdığını gösterir. İşte gerçek kulluk, bu iki duyguyu birlikte taşımakla olur: Korkuyla ümit arasında bir hayat.