Tel Aviv’in Yehuda Hayamit Sokağı’nda yaşananlar, sadece bir güvenlik krizini değil, derinleşen ayrımcılığı ve insanlık onuruna indirilen darbeyi de gözler önüne serdi. İran’ın füze saldırılarının ardından kentte sirenler çalmaya başladığında, insanlar panik içinde sığınaklara koştu. Ancak bu sığınaklar, herkes için değildi.
63 yaşındaki Filistinli Nasir Ktelat, sağlık sorunlarına rağmen apartmanından karşıdaki sığınağa ulaşabildi. Yanında Müslüman ve Hristiyan komşuları da vardı. "12-15 kişilik bir gruptuk" dedi ve ekledi: "Hoş karşılanmadığımız belliydi ama yine de can korkusuyla içeri girdik."
Ertesi gün geldiklerinde ise yüzlerine soğuk bir gerçek çarptı. Sığınak giriş kodu değiştirilmişti. Son kez alınacakları söylendi. Bir daha sirenler çaldığında o kapılar onlara açılmayacaktı.
Bir İsrailli komşu, kararın binadaki tüm İsrailli sakinler tarafından ortak alındığını açıkladı. Gerekçeleri ne güvenlik ne de kapasiteydi. Karar açıktı: Filistinli komşular artık o sığınağa giremeyecekti.
Eski binalarda oturan Yahudiler için sığınaklar hâlâ erişilebilirken, aynı mahallede yaşayan Filistinliler dışlandı. Ktelat’ın sözleri, bu ayrımcılığın derinliğini özetliyordu:
“Açıkça Arap olduğumuz için… Bu yeni değil, ama yine de can yakıyor.”
Tel Aviv’in göbeğinde, ölümle yüzleşilen anlarda dahi bir halk dışlanıyor, bir ırkın canı diğerinden daha az değerli sayılıyor. Sirenler çaldığında insanlar sığınaklara koşar. Ama Filistinliler önce kapının şifresini aşmak zorunda.